عشق جوانی

آه ! ای دل چن؟اگه چیزه نخه رفت دگه دل کندن از اون خیله سختن٬ هزاران داد و صد بیداد از این دل  

            
                                    

زدست دیده و دل هر دو فریاد		که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد		زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

تا وقته که نسبت به کسه هیچ احساسه انین٬ اون شخص اصلا به تو هیچ معنی اینین وای از اون زمان که اون شخص داخل دل تو جا بگره دگه دیوانه وار مثل لیلی مثل مجنون مثل شیرین مثل فرهاد مثل بیژن و منیژه ...  

ای خدا چقدر سختن دل کندن
دگه باید مثل فرهاد تیشه به بیستون بزنی دگه باید مثل مجنون به پارچه کعبه خانه خدا بچسپی و بگی٬ خدایا به خدایی خداییت٬ و آنگه به کمال پادشاهیت٬ از عشق به غایتی رسانم٬ کاو ماند و گر چه من نمانم٬ از عمر من آنچه هست بر جای٬ بردار و به عمر لیلی افزای٬ دانست که دل اسیر دارد٬ دردی نه دوا پذیر دارد...